کد مطلب:129830 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:149

مشهد نقطه در نصیبین
نصیبین؛ از شهرهای آباد جزیره، بر سر راه كاروانهای موصل به شام. گویند كه در آنجا و در روستاهایش هزار باغ است. از آنجا تا سنجار نه فرسخ و تا موصل شش روز راه است. (ر. ك. معجم البلدان، ج 5، ص 288؛ معجم، استعجم، ج 4، ص 568 و 1310).

شیخ عباس قمی می نویسد: اما سانحه ای كه در نصیبین روی داد؛ خلاصه ی آن از كتاب كامل بهایی چنین است: چون به نصیبین رسیدند، منصور بن الیاس فرمان داد شهر را آذین بستند. پس آن را با هزار آینه تزیین كردند. آن ملعونی كه سر را به همراه داشت قصد ورود به شهر را نمود ولی اسبش از او فرمان نبرد! اسب دیگری سوار شد، آن هم فرمان نبرد! همینطور اسب عوض می كرد تا آنكه سر شریف بر زمین افتاد ابراهیم موصلی [1] آن را برداشت و چون دقت كرد فهمید كه سر امام حسین (ع) است. پس آنان را سرزنش و توبیخ كرد، اما شامیان او را كشتند و سر را بیرون شهر گذاشتند و داخل شهر نبردند.

می گویم: شاید محل افتادن سر شریف تبدیل به بارگاه شد».

در كتاب «الاشارات الی معرفته الزیارات» آمده است: «در شهر نصیبین مشهد نقطه است؛ كه گفته می شود از خون سر حسین (ع) است؛ و در بازار تیرسازان، «بارگاه رأس» است؛ كه هنگام عبور اسیران به سوی شام در آنجا آویخته شد. [2] .



[1] زندگينامه اي از وي در دست نيست.

[2] مقتل الحسين (ع)، مقرم، ص 346 (پاورقي) به نقل از كتاب الاشارات الي معرفة الزيارات، ابوالحسن علي بن ابي بكر هروي، متوفاي 61 ه ق. ص 66.